Al weer een week terug

Een paar dagen terug kreeg ik de stille hint dat het toch wel weer tijd was voor een nieuw verhaaltje. Ohja dat is waar ook. Een reisverslag bijhouden.
Kelowna heb ik nog beschreven, daarna is het een beetje mis gegaan. Verschillende redenen, maar de grootste reden is toch eigenlijk wel dat het een soort van lastig wordt om alles op te schrijven. Ik heb een hele hoop meegemaakt tijdens mijn reis. Ik zal het proberen in een kleine samenvatting.
Na Kelowna was het tijd voor Calgary. Een plek waar ik mega naar uit keek en wat ik echt speciaal in mijn reis had gepland. Een plek die ik 6 jaar terug tijdens onze rondreis al wilde zien, maar niet op de planning van mijn ouders stond. Dan nu zelf maar. Aangekomen na een lange reis kwam ik terecht in een 8 persoons kamer. Na de lange reis was ik moe en wilde ik maar 1 ding: chillen in mijn bed. Ik kwam tegelijk aan met een Australisch meisje wat ook een lange reis had gehad. Even een klein gesprek gehad en daarna toch allebei gaan slapen. De volgende ochtend besloten we samen om Calgary te gaan checken. Nou dat was een flinke tegenvaller. Het was zondag en het was dood. Alles was dicht en ging niet voor 1.00pm open. Uhhh oke? Je zou bijna denken dat Naaldwijk nog drukker is op zondag.. Na een flinke lunch en wat rond gewandeld te hebben gaven we het op en zijn we terug gegaan naar ons hostel. Filmpje liggen kijken en rond 7 uur kregen we toch wel weer honger. Best gek na zo'n lunch. Voor het eerst van mijn leven Thais op. Moet eerlijk toegeven, het was goed te doen. De rest van de dagen in Calgary bleek helaas dat Calgary niet alleen op zondag een dooie stad is. Calgary heeft in 2013 te maken gekregen met een overstroming, daarnaast heeft het te maken gehad met een crisis en is het tegenwoordig vooral een werk stad. Helaas, op naar Banff. Over Banff kan ik heel veel schrijven, maar ik kan het ook heel kort houden. Het waren 2 dagen, het hadden er 7 kunnen zijn. Het was fantastisch. Onwijs mooie natuur en echt genieten. Naar Lake Moraine en Lake Louise geweest, de natuur, de omgeving, lijkt wel of alles mooi is daar. Op een klein brandje in het gebouw tegenover mijn hostel na, was het super. Het werd tijd voor Clearwater. Aangezien het hostel leven toch niet helemaal mijn ding was had ik in Clearwater een bed and breakfast geboekt. Richting Clearwater werd het weer helaas al minder en toen ik daar aan kwam heeft het de rest van de tijd geregend. Het hield mij niet tegen om een watervallen tocht te gaan doen, tikkeltje eigenwijs (het werd afgeraden om met deze weersomstandigheden alleen op pad te gaan) ben ik de tocht in mijn eentje gaan doen. De eerste waterval was mooi, de tweede misschien nog wel mooier en toen het tijd was voor de laatste moest ik een stuk klimmen omhoog. Na een flinke tocht zag ik de borden en was ik blij: ik ben er. Helaas zat ik inmiddels zo hoog, dat ik door het weer en alles in de wolken zat. Geen waterval te zien dus! :( Heb ik daar die hele tocht voor naar boven gemaakt? Helaas wel. De omgeving was super en ik heb echt wel heel veel mooie dingen gezien, maar de laatste waterval moest ik genoegen nemen met een paar wolken. Terug aangekomen bij mijn verblijf was ik toch wel een beetje door en door koud en heb ik heerlijk een warme douche genomen en genoten van mijn eigen bank en tv. Best lekker op ze tijd. Zondag ochtend was het tijd om richting Whistler te gaan. De plaats die 6 jaar terug al diep was gaan zitten en dat nog steeds zit. Mijn reis van Clearwater naar Whistler had ik geen haast en toen mijn tomtom aangaf dat hij een andere route had dacht ik; ach waarom niet? Achteraf gezien had ik dat misschien beter in mijn eentje in de auto niet kunnen doen. Het was een mega gave route. Onwijs veel mooie dingen gezien en de omgeving was super. Maar het was bergje op, bergje af en nog hoger bergje op. Hobbelweggetjes, first nation grond door, het viel niet helemaal mee. Bochtjes waar bij stond: 20km/h maar waar beter had kunnen staan 10km/h... het was bizar. Aangekomen in Whistler zag ik door de vermoeidheid eventjes een stoplicht over het hoofd (sorry mam, didnt told you) en was het nog een zoektocht naar mijn hostel maar uiteindelijk heb ik het allemaal gevonden en kon ik doodmoe in mijn bed ploffen. Ik had een 4 persoonskamer maar op dat moment was er nog niemand. Ik heb mijn tas neer gezet, spullen in mijn locker gedaan en ben mijn bed in gekropen. Denk dat mijn kamergenootje die later binnen is gekomen nog steeds jaloers is op hoe diep ik sliep want ik heb haar niet horen komen en horen gaan, enige wat ik gezien heb is dat er iemand heeft geslapen want het bed was afgehaald. Volgende dag was ik fris en fruitig om wat te gaan, helaas werkte het weer niet helemaal mee. Regen, regen en nog meer regen. Toch de auto in gestapt en dan maar door het centrum wandelen en beetje winkeltjes kijken en de toerist spelen. Het regende niet alleen, het was ook echt Whister, 5 graden was de max die dag. Uiteindelijk neer geploft in de starbucks met een lekkere koffie. Uiteindelijk wilde ik nog een ticket kopen om de volgende dag naar boven de bergen in te gaan en misschien wel op een board te stappen maar wat bleek; geen lift naar boven. Helaas. Dat werd dus shoppen, ook heel vervelend. Enige gevaar tegenwoordig is wel dat ik mijn truien en vesten kwijt kan raken aan mijn moeder heb ik begrepen, dus dat wordt goed beschermen. Uiteindelijk wat leuke dingen gevonden, nu maar hopen dat mijn moeder het niks vind! :)
Mensen die mij een beetje kennen weten dat ik het liefst online shop of naar 1 specifieke winkel ga en zo snel mogelijk klaar wil zijn denken nu vast: daar heeft ze geen hele dag mee gevuld?! Klopt. Na een uur was ik klaar. Wat te doen met de rest van de dag? Gelukkig heeft Whistler genoeg andere mooie natuur en dingen te doen. Zo had ik gehoord van een hike richting een train wreck. Uhm oke, wat moet ik daar van verwachten? Wat bleek, aantal jaar terug is er een trein ontspoort, nou ben ik er wel achter dat Canadese zich niet heel erg druk maken en het liefst zo min mogelijk doen. Wat doe je dan met een ontspoorde trein? Ach je laat hem gewoon liggen. Bouwt er een bruggetje naar toe en tada, nieuwe hike! Bizar om te zien, hele mooie tocht er naar toe en wat was het indrukwekkend om naast die wagons te staan. Inmiddels waren ze wel helemaal bespoten met graffiti, dus de echte trein kleuren waren er vanaf. Maar het was nog steeds heel indrukwekkend om te zien. Super mooie tocht en zo heeft het toch een voordeel dat ze niet zo erg opruimerig zijn.
Na Whistler was het tijd om terug te gaan naar Chilliwack. Terug aangekomen bij de kippenfarm was het toch wel weer heel vertrouwd. De hond kwam al weer aangerend voor een knuffel en de barn was ook nog niet verplaatst. Kevin kwam voor een praatje over mijn reis en daarna vroeg hij: what are your plans for the next couple of days?
Uhh i dont know?
Do you want to work?
Sure!
Nice, can you start tomorrow again?
Oh yah, that fine!
Dus die laatste keer door de barn, de laatste keer die gekke kat op mij heen was toch nog niet echt de laatste keer. Ik zou gewoon nog werken de komende 2 weken. Niet erg ook. Hele dagen niks doen is ook niet alles.
Na mijn reis was er nog wel iets wat echt gedaan moest worden voor mijn vlucht naar Toronto, namelijk mijn auto verkopen. Klein dingetje op zich, maar wel belangrijk. Dat heeft dan ook de afgelopen dagen best wel wat tijd gekost. Op woensdag kwam ik terug, de dagen daarna mailtjes versturen, berichtjes over en weer, telefoon gesprekken, proefritjes. Alles om de auto eigenlijk zo snel en goed mogelijk kwijt te raken zodat ik daar geen problemen meer mee zou hebben. Uiteindelijk heb ik iemand gevonden die mijn auto wilde kopen en was ik toch best snel vanaf. Dinsdag was alles geregeld; de auto, de verzekering en daar zat ik dan: zonder eigen auto. Iets wat toch zeker wel een mega opluchting is. Voor mijn rondreis kreeg ik daar toch wel een beetje gemengde gevoelens over, zou het lukken om die auto in 2 weken kwijt te zijn...
Het is allemaal gelukt en ik kan met een gerust gevoel toe werken naar mijn laatste dagen in Chilliwack.
Best raar om te zeggen, nog maar 5 dagen hier en dan vlieg ik richting Toronto. Weer een heel nieuw avontuur. Opnieuw beginnen, nieuwe mensen, nieuwe omgeving, alles anders.
Mijn tijd hier in Chilliwack is omgevlogen. Ik heb heel veel mooie dingen mogen doen, mooie mensen mogen ontmoeten, ervaringen mogen op doen en zelf als persoon mogen groeien. Niet alles ging altijd even makkelijk maar ze zeggen wel eens; op je plaat gaan hoort er bij.
Het was super om bij Bram en Sandra te mogen starten. Rustig even om mij heen te kijken, alles een beetje op een rijtje te zetten en dingen te regelen. Daarna een super kans gehad bij Kevin en Rebecca, daar mogen werken, gebruik mogen maken van hun guesthouse en alle ruimte gehad om dingen te mogen doen.
Ik kwam een quote tegen die ik hier zeker heel gepast vind:
I'm thankful for my time back with this families, for everything we shared and every chance I had to grow. I'll take the best of them with me and lead by their example; where ever I go.

Nu is het tijd om mijn focus te gaan richten op Toronto/Ontario. Ik werk hier nog zondag, maandag, dinsdag en dan woensdag is het tijd om mijn tas in te pakken. Tijd om alles te gaan verzamelen en mijzelf klaar te maken voor mijn vliegreis. Ik vlieg donderdag vanaf Abbotsford richting Toronto. Daar word ik opgehaald door Jon en ga ik eerste mee naar St Catharines.
Hoe het allemaal gaat lopen: nog geen idee! Als iemand ideeën heeft, let me know! Nee hoor, ik laat het allemaal op mij af komen. Ik zie het allemaal wel. Zolang het loopt red ik mij wel.

Van te voren zag ik er tegen op. Ik wist niet goed waar ik moest beginnen deze keer. Zoveel meegemaakt maar om nou een uur achter mijn laptop te gaan zitten zag ik niet echt zitten. Inmiddels zit ik er toch al een poosje achter, maar met muziek en een baco lukte het toch redelijk.
Ik heb het geprobeerd zo kort mogelijk te houden, niet helemaal gelukt maar ik hoop dat het een beetje duidelijk is.
Ik moet daarbij wel zeggen; het enige Nederlands wat ik nog heb is whats app, dus ik merk zelf al dat het Engels denken en doen steeds meer de overhand gaat nemen. Kloppen mijn zinnen dus niet helemaal, probeer hem te lezen op het Engels, dan klopt het vast. (of het is een combinatie ervan, maak er dan zelf maar wat van)

Wanneer ik in Toronto ben laat ik wel weer wat horen. Maak je je al eerder zorgen of ik nog leef of wil je weten wat voor feestjes Jon voor mij in gedachten heeft, stuur maar een app, daar ben ik een stuk beter in!