Time for the road trip

Ik weet nog dat ik mijn vorige verhaal schreef en dacht, 2.5 week duurt nog echt lang. Inmiddels zijn we dus al 2.5 week verder en ben ik inmiddels al op mijn eerste bestemming.
Mijn laatste 2.5 week in de Chicken farm heb ik volledig gewerkt, mijn baas genoot vooral van de tijd dat ik er nog was en heeft daar dankbaar gebruik van gemaakt. Dagje golven, even gaan zeilen en als mooie afsluiter een weekendje met zijn hele familie op stap. Op dat moment was ik dus helemaal home alone en mocht ik voor alles zorgen. Kippen, hond, huis, grasmaaien en natuurlijk zorgen dat alles goed blijft werken. Dat laatste is niet helemaal gelukt. Eerste dagen ging goed en was er niks aan de hand. Zondag brak de eieren band. De buurman kon mij gelukkig helpen en na een werkdag van een paar uur extra was het allemaal weer gelukt. Maandag ochtend vol goede moed weer aan de slag, helaas was toen de voerlijn gebroken en met een vrij creatieve oplossing heb ik er toen gelukkig wel voor kunnen zorgen dat hij het weer ging doen tot Kevin thuis zou komen. Ik ben al bijna een echte farmer.
Woensdag was mijn laatste dagje werken. Het was heel apart om voor de laatste keer door de kippen heen te wandelen, de belt aan te zetten voor de eieren en alles op te ruimen. Die gekke kat ga ik ook wel een beetje missen. Dat beest kon overal slapen en als ik eventjes niet aan het opletten was lag hij te slapen met zijn kop op eieren en met zijn staart lag hij dan in mijn gezicht ze zwaaien. Nadat ik na het werk mijn koffer voor het grootste gedeelte al in had gepakt en 's avonds eventjes gedag had gezegd bij Bram en Sandra was het donderdag dan echt zo ver. Tijd voor mijn road trip. Op mijn dooie gemak de laatste spullen ingepakt, tussendoor beetje serie kijken en rond 12 uur vond ik het wel een mooie tijd om te gaan rijden. Onderweg heb ik eigenlijk alle soorten weer gehad. Zonnig, druppels, stortregen, zonnetje, bewolking en nog meer regen. Aangekomen in Kelowna was het bewolkt en niet heel warm. Mijn hostel was zo gevonden. Ik deel de kamer met 2 andere meiden. Met hun heb ik niet heel veel contact, de een slaapt hier omdat ze in de buurt op school zit, de ander heeft een heel druk leven hier volgens mij wat die ik heb nog niet gezien...
Nadat ik mijn bed een beetje slaap klaar had gemaakt vond ik het een mooi moment om een rondje te lopen in Kelowna en wat te eten te zoeken.
Iets wat altijd nog wel op mijn lijstje stond om te doen was alleen uit eten. Nou dat heb ik maar gelijk gedaan, best een gekke ervaring en ik weet niet of ik het voor herhaling vatbaar vind. De avond heb ik lekker relax door gebracht in mijn kamer. Praatje met mijn kamergenoot en verder een beetje zoeken online wat er te doen is in Kelowna. Tukken ging niet helemaal van harte, snurkende kamergenoot, hostel ligt aan een drukke weg en het is hier vrij warm. Opstarten 's morgens viel hier ook nog steeds niet echt mee voor mij maar rond 9.30 zat ik dan toch echt aan de ontbijt tafel. Kreeg een beetje kamp gevoelens. Met zijn alle uit een pot nutella smeren en de laatste stukjes brood zoeken om je honger te stillen. Ik weet nog niet zo goed wat ik daarvan moet vinden ....
Tijdens dat fantastische ontbijt raakte ik wel aan de praat met iemand uit Engeland die laat die nacht was aangekomen en dus ook nog niet heel erg op gang was. Na de vraag wat mijn plannen waren vandaag zijn we maar samen op stap gegaan. Auto in gestapt en eerst maar eens een stukje rijden. We hebben uiteindelijk de wijnroute afgelegd en een hoop plekjes bezocht. Gaaf om te zien, maar toch wordt het nooit mijn favoriet. Rare nasmaak, blegh. Fijn om in dit geval de smoes te gebruiken dat je nog moet rijden! Na de wijnroute hebben we nog een hike langs het meer gedaan en afgesloten met een etentje downtown.
Net heb ik mijn tas maar weer helemaal ingepakt en lig ik lekker te chillen in mijn bed. Vanavond hoop ik iets beter te gaan slapen. Morgen een lange reis naar Calgary te gaan. 675km rijden, in mijn uppie dus wel belangrijk dat ik mij een beetje beter voel als vanmorgen.
Na mijn eerste ervaring met een hostel kan ik wel zeggen dat het mij nog niet helemaal is tegen gevallen. Het met zijn alle uit een nutella pot smeren en het delen van de douche geeft een kamp gevoel. De stapelbedden en het leven uit een tas werken daar ook wel aan mee. Maar het leren kennen van verschillende mensen met toch eigenlijk allemaal wel het zelfde doel is wel iets wat mij tot nu bevalt.
Op naar Calgary en hopelijk weer een hoop nieuwe ervaringen.
Nu is het tijd om mijn ogen dicht te gaan doen en te hopen dat mijn buurvrouw vandaag met haar mond dicht slaapt!